Η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη, «ιθύνων νους» των Ομάδων Προφορικής Ιστορίας στην Ελλάδα, μιλάει στο VICE για το ριζοσπαστικό κίνημα που εμπλουτίζει «από τα κάτω» την Επιστήμη της Ιστορίας.

Ομάδες Προφορικής Ιστορίας: πολίτες, ερασιτέχνες (από το ρήμα εράω/ερώ: αγαπώ) της Ιστορίας συγκεντρώνουν προφορικές μαρτυρίες ανθρώπων της γειτονιάς/περιοχής τους. Προσεγγίζουν με αυτές τις συνεντεύξεις, πρωτογενώς και «από τα κάτω», ιστορικές περιόδους του τόπου μας, συνεισφέροντας στην «επίσημη», ακαδημαϊκή ιστορία έναν πλούτο υλικού με κυρίαρχο συστατικό του στοιχείο την εμπειρία, το βίωμα των αφηγητών. […]

«Τα γεγονότα δεν θα τα μάθεις από την προφορική ιστορία – με αυτήν θα καταγράψεις, όμως, τη νοηματοδότησή τους από τον κάθε μεμονωμένο άνθρωπο (που τα έζησε).  Και θα αντιληφθείς το κλίμα της εποχής, θα ερμηνεύσεις τον τρόπο ζωής των ανθρώπων: τη νοοτροπία, το φέρσιμο και την καθημερινότητά τους».

Αυτό «είναι» η προφορική ιστορία;
Θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένα είδος ιστορίας, αλλά και ένα ριζοσπαστικό κίνημα που φέρνει τις φωνές των απλών, των «αφανών» ανθρώπων από όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, στο ιστορικό προσκήνιο.

Οι ιστορικοί έγραφαν με βάση τα αρχεία. Αλλά ποιος κρατάει αρχεία; Οι φορείς της εκάστοτε εξουσίας. Οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι δεν κρατούν αρχεία, αλλά είναι ιστορικά υποκείμενα, έχουν και αυτοί λόγο στα δρώμενα της κοινωνίας. Μέχρι τώρα ήταν «έξω» από την επίσημη Ιστορία. Η προφορική ιστορία, αυτό άλλαξε. […] Στην προφορική ιστορία καταγράφεις τις φωνές κάποιων ανθρώπων. Μετά, πρέπει να δώσεις αυτές τις φωνές πίσω στην κοινότητα. Αυτό είναι η προφορική ιστορία.

Περισσότερα στο άρθρο εδώ

 

Διαδώστε το :