«Η ζωή στο Κολωνάκι, πριν τον πόλεμο, ήταν ομαλή. Περνούσαν οι πραματευτάδες με πανέρια στα γαϊδουράκια, γεμάτα λαχανικά, ψάρια και φρούτα». Οι πληροφορητές μας, όλοι κάτοικοι του Κολωνακίου τότε, θυμούνται: «Τα σπίτια ήταν πάντοτε ωραία και τα περισσότερα ήταν διώροφα ή τριώροφα. Ένα ωραίο σπίτι ήταν του Ράλλη, ένα άλλο του Παπαδημητρίου στη Σκουφά»
Αμέσως μετά την είσοδο των Γερμανών και Ιταλών στην Αθήνα, η κατάσταση στο Κολωνάκι άλλαξε τελείως. Οι ζωές των ανθρώπων ανατράπηκαν και τα βιώματα των αφηγητών μας, που την επίμαχη δεκαετία του ’40 ήταν μικρά παιδιά ή έφηβοι το πολύ, δοκιμάστηκαν απο τις νέες συνθήκες. Οι Εγγλέζοι Θυμάμαι όταν έφυγαν οι Εγγλέζοι άφησαν πολλά πράματα.…
Η Απελευθέρωση – συναισθήματα άκρατου ενθουσιασμού Κατεβαίναμε τότε, γυρνάγαμε όλη την Αθήνα. Υπήρχε ενθουσιασμός. Θυμάμαι τον κουρέα της γειτονιάς, ο Γαλανός, που βρήκε ένα ντουφέκι και πανηγύριζε. (Συνέντευξη Α.Α., Ομάδα Δεκαετία 40, ΟΠΙΚΟ, 20/5/14). Βγήκαν στους δρόμους ‘σκαστά’ ακόμη και κορίτσια που βρίσκονταν πάντα υπό επιτήρηση: Θυμάμαι ότι είχα βγει εγώ στο δρόμο και συνάντησα…
