ΟΠΙΝΙ – Μαρτυρία για την Κατοχή: οι βομβαρδισμοί και η ‘ηθική’ της μητέρας

Πρώτες μνήμες: βομβαρδισμοί στο Τατόι, σειρήνες και χαρακώματα στην Πλατεία της Μητέρας Αν μου ζητάτε να σας πω κάποιες μνήμες, πότε άρχισα να έχω μνήμες, από την… ζωή μου, αυτές ξεκινάνε -δεν θυμάμαι, βέβαια, ημερομηνίες- αλλά ξεκινάνε με τους βομβαρδισμούς που έγιναν στο Τατόι από πλοία… [σ.τ. ερευνήτριας: πιθανότερο αεροπλάνα] αγγλικά και περνώντας οι οβίδες πάνω…

ΟΠΙΝΙ – Εργασία: μαρτυρίες από τη Νέα Ιωνία

Κλωστοϋφαντουργεία στη Μεταπολίτευση Καταρχήν να πω για το ‘76 που ήταν μια περίοδος ανάτασης για τις ελευθερίες τις εργατικές και τις συνδικαλιστικές μέσα στο χώρο δουλειάς. Ας ξεκινήσω από την πρώτη εμπειρία που ήταν στα Κλωστήρια Αττικής, ήταν μετά τη μεταπολίτευση και υπήρχε ένα άλλο πνεύμα και μια άλλη διάθεση από τους εργαζόμενους. Βέβαια αυτό…

ΟΠΙΚΟ – Μαρτυρίες από την Κατοχή και την Αντίσταση στο Κολωνάκι (1941-44)

Αμέσως μετά την είσοδο των Γερμανών και Ιταλών στην Αθήνα, η κατάσταση στο Κολωνάκι άλλαξε τελείως. Οι ζωές των ανθρώπων ανατράπηκαν και τα βιώματα των αφηγητών μας, που την επίμαχη δεκαετία του ’40 ήταν μικρά παιδιά ή έφηβοι το πολύ, δοκιμάστηκαν απο τις νέες συνθήκες. Οι Εγγλέζοι Θυμάμαι όταν έφυγαν οι Εγγλέζοι άφησαν πολλά πράματα.…

ΟΠΙΚΟ – Μαρτυρίες για την Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο

Η Απελευθέρωση – συναισθήματα άκρατου ενθουσιασμού Κατεβαίναμε τότε, γυρνάγαμε όλη την Αθήνα. Υπήρχε ενθουσιασμός. Θυμάμαι τον κουρέα της γειτονιάς, ο Γαλανός, που βρήκε ένα ντουφέκι και πανηγύριζε.  (Συνέντευξη Α.Α., Ομάδα Δεκαετία 40, ΟΠΙΚΟ, 20/5/14). Βγήκαν στους δρόμους ‘σκαστά’ ακόμη και κορίτσια που βρίσκονταν πάντα υπό επιτήρηση: Θυμάμαι ότι είχα βγει εγώ στο δρόμο και συνάντησα…

ΟΠΙΚ – Μαρτυρίες: εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση προς την Κυψέλη

Οι πολλαπλές αιτίες της μετανάστευσης  Αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον: από την επαρχία στην Αθήνα Έως τα έξι μου χρόνια ήμουν επαρχία. Γεννήθηκα εκεί, στο Νομό Ηλείας, Βουπράσιο Ηλείας, Πελοπόννησο. […] Και έξι ετών ήρθα στην Αθήνα. […] Μετακόμισαν οι δικοί μου, έφυγαν από την επαρχία και εγκατασταθήκαμε στο Γαλάτσι. Από το 1979 ως το 1990.…

ΟΠΙΚ – Μαρτυρίες: η κρίση άλλαξε πολύ τις σχέσεις των ανθρώπων

Διάλυση κοινωνικού ιστού… πολλά διαζύγια… παραρτήματα… μανάδες με τρία παιδιά χωρίς δουλειά, αποκομμένες από τη ΔΕΗ με τρία παιδιά και το ένα να είναι και μωρό… πολλά τέτοια… ιδιαίτερα δε και στο σχολείο που έχει και αλλοδαπούς… (Συνέντευξη της Ν.Σ. στην ΟΠΙΚ, 19/4/2015) Αλλά πάντα βρίσκεις τρόπους. Υπάρχουν διέξοδοι. Μπορεί να μην είναι οι τρεις…

ΟΠΙΑ – Μαρτυρίες: από τα Ιουλιανά έως το Πολυτεχνείο (1961-1974)

Η περίοδος πριν τη δικτατορία Οι εκλογές του 1961 και ξανακάνει το ΄61 εκλογές πάλι ο Καραμανλής τότε ήτανε μεγάλη βία και νοθεία πραγματική τώρα αφού κι ο ίδιος ο Καραμανλής αφού τότε είχε αναφωνήσει. Ποιος κυβερνάει την Ελλάδα; Έκανε τον Λουδοβίκο το Γάλλο βασιλιά που έλεγε l etat c’ est moi ήθελε ο Καραμανλής…

ΟΠΙΑ – Μαρτυρίες: από την Απελευθέρωση στον Εμφύλιο

Η Απελευθέρωση, Οκτώβριος 1944 Εκείνη την ημέρα είχα κατεβεί στην Αθήνα στο κέντρο της Αθήνας και σε κάποια στιγμή… Κοιτάχτε, κοιτάχτε δεν υπάρχει σημαία! Και ξαφνικά στη Σταδίου κατέβηκε, εκεί που ήταν η εφημερίδα Ελευθερία, κατέβηκε μια μεγάλη γερμανική σημαία. Θυμάμαι την ταραχή που αισθανθήκαμε όλοι την ημέρα εκείνη… Ήδη έχανε φύγει οι γερμανοί. (συνέντευξη…

ΟΠΙΑ – Μαρτυρίες: από τη δικτατορία του Μεταξά έως την Κατοχή και τηνΑντίσταση (1936-1944)

Πρακτικές της μεταξικής δικτατορίας Παρελάσεις: υποχρεωτική συμμετοχή   Τότε είχαν πέσει με τη μούρη στα εργοστάσια ο Μεταξάς το 36 κι’ έπιανε τον κόσμο και έχανες το μεροκάματό σου αν δεν γραφόσουνα στην Ε.Ο.Ν, μας γράφανε και άμα δεν πηγαίναμε στις παρελάσεις σε σχολάγανε δεν σε κρατάγανε!!! Ναι, ήταν υποχρεωτικά και στα σχολεία. […] Στις…

ΟΠΙΑ – Μαρτυρίες για την ψυχαγωγία στην Αθήνα 1930-1970

Η ψυχαγωγία στην Αθήνα 1930–1980  Το ραδιόφωνο ως κίνδυνος οικιακών ατυχημάτων (δεκαετία ’50) Ο πατέρας μου, είχε κάποιες να πω φοβίες, ήθελε η μητέρα μου να ασχολείται κυρίως με τα παιδιά, μην πάθουμε τίποτα εεε ατυχήματα κυρίως, και να φανταστείτε δεν της είχε αγοράσει ούτε ραδιόφωνο. Γιατί λέει Θα κάθεσαι να ακούς το ραδιόφωνο και…